معرفی و تاریخچه کفپوش
در معرفی و تاریخچه کفپوش ابتدا باید گفت که تاریخچه ی اختراع این ماده شیمیایی به بیش از 100 سال پیش باز می گردد.
شیمیدان های روس در دهه ی آغازین قرن بیستم شروع به سنتز اولین مشتقات اپوکسی کردند.
هرچند اولین اقدام برای تجاری سازی رنگ اپوکسی در سال توسط دانشمندان آمریکایی و در سال 1927 صورت پذیرفت.
در این سال تلاش هایی برای سنتز رزین اپوکسی از اپی کلروهیدرین صورت گرفت.
پس از آن و در سال 1936 نیز با تلاش دانشمندان سویسی و آمریکایی اولین سنتز رزین اپوکسی با استفاده از بیس فنول A انجام پذیرفت.
معرفی و تاریخچه کفپوش اپوکسی
امروزه تنوع محصولاتی با نام اپوکسی در جهان خیره کننده است.
محصولات اپوکسی امروزه گستره ای از صنایع رنگ، پوشش، چسب، عایقهای الکتریکی، موادکامپوزیتی، و فایبرگلاسها دربرمی‌گیرند.
فرآورده های اپوکسی در بر گیرنده ی طیف وسیعی از خواص ویژه نظیر چسبندگی عالی، مقاومت شیمیایی و حرارتی بالا، مقاومت های مکانیکی و خواص عایق الکتریکی می باشند.
برای اطلاع بیشتر از کاربردهای اپوکسی و مزایای اپوکسی صفحه اپوکسی چیست را مطالعه فرمایید.
در ابتدا بخش عمده رزین های اپوکسی در صنایع دریایی و نفت و گاز مورد استفاده قرار می گرفت.
که از مهم ترین کاربردهای آن موارد زیر هستند:
- پرایمر های اپوکسی جهت افزایش چسبندگی و جلوگیری از خوردگی
- استفاده از آن به عنوان پوشش لایه نهایی سطوح فلزی
در ادامه، و با سنتز هاردنر های پلی آمین سیلکو آلیفاتیک، که نقش بسیار مهمی را در افزایش خواص فیزیکی – مکانیکی رزین های اپوکسی ایفا کرد، کفپوش های اپوکسی با خواص منحصر بفردی نظیر یکپارچگی، قابلیت شست و شو ، زیبایی بصری فوق العاده و خواص فیزیکی مکانیکی و ماندگاری بالا بازار عرضه شدند.
و درسال 30 سال گذشته به یکی از جذابترین انتخابهای کارفرمایان صنایع مختلف بعنوان کفپوش سطوح شدند.
کفپوش های اپوکسی امکان تولید و اجرای با خواص گوناگون نظیر انعطاف پذیر یا سخت، شفاف یا پشت پوش ، و در طرح ها و رنگ های متنوع را دارا می باشند که گزینه های متنوع و جذابی را برای مشتریان این محصول فراهم می آورد.
پوششهای اپوکسی بعلت مقاومت شیمیایی، دوام، تخلخل کم و استحکام قوی به عنوان پوشش کف استفاده میشود.
پوشش اپوکسی شامل عامل “پایه” و “کیورینگ” است. دو جزء در نسبت معینی مخلوط می شوند.
یک واکنش شیمیایی همراه با تولید گرما بین دو قسمت اتفاق می افتد و پس از سخت شدن، مخلوط را به یک جز پلاستیکی سخت تبدیل می کند.